مصطفی داننده: این روزها اصولگرایان به دنبال رسیدن راهی برای بقا در سیاست ایران هستند، آنها بعد از سپری شدن دوره‌های هفتم و هشتم و رسیدن مجلس نهم به سال‌های پایانی خود، حالا خطر را احساس کرده‌اند و می‌دانند که بر خلاف سه دوره گذشته با یک رقیب جدی روبرو هستند. رقیبی که از پیوند دولت روحانی و اصلاح طلبان با مدیریت « هاشمی – خاتمی» بیرون خواهد آمد.

راست گرایان سیاست ایران اما سال‌هاست از تشتت آراء در جریان خود رنج می‌برند به دنبال پیدا کردن یک استراتژی برای مقابله با رقبای خود هستند. آنها چند طرح پیش روی خود دارند. اولین راه این گروه وحدت میان تمام گروه‌های اصول گرایان است. در یک سوی این جریان راست گرایان سنتی متشکل از جامعتین و جبهه پیروان حضور دارند که شیخوخیت جامعتین همواره سرفصل تحرکات سیاسی سنتی ها بوده است. در سویی دیگر از این جریان تشکل های نواصولگرایی قرار گرفته اند که هریک مسیری متفاوت را دنبال می کنند. دوقلوهای رهپویان - ایثارگران از جمله نواصولگرایانی هستند که در چند انتخابات اخیر گاها سازناکوکی را علیه راست گرایان سنتی کوک کرده اند و حاضر به همراهی با آنها نشده اند. جبهه پایداری با رهبری آیت الله مصباح یزدی هم از دیگر نواصولگرایانی هستند که بسیاری آنها را با صفت تندروی در فضای سیاسی اصولگرایی و غیراصولگرایی می شناسند. تشکلی نوپا که در قامت حمایت از احمدی نژاد قد علم کرد و رودروی بزرگان اصولگرا قرار گرفت و حال که احمدی نژادی نیست، به منتقدان سرسخت و افراطی دولت تبدیل شده است. اگر رهپویان و ایثارگران بنا به مصلحت گاها تا پای وحدت با دیگر اصولگرایان پیش می روند پایداری ها پاشنه در را تنها بر خواست و تمایل خود می چرخاند و طی چند سال اخیر بلای جای اصولگرایان شده اند.

 طیف جبهه پایداری یا همان اصول گرایان نزدیک به آیت‌الله مصباح یزدی، طیف دیگر این جریان که را متهم به سازش کاری می‌کنند و اعتقاد دارند این گروه اصول گرایی را فدای مصالح سیاسی کرده است. دادن لقب « ساکتین فتنه» به این جریان به خوبی بیانگر همین معناست. اصول گرایان سنتی هم طیف مقابل را متهم به تندروی می‌کنند و اعتقاد دارند که روش‌های سلبی این گروه باعث بدبینی جامعه نسبت به آنها شده است.

محمد رضا باهنر نایب رئیس مجلس شورای اسلامی در بیان تفاوت جریان نزدیک به خود و جریان پایداری می‌گوید:« فرق ما با اصولگرایان تندرو این است که ما آنها را اصولگرا می‌دانیم اما آنها ما را اصولگرا نمی‌دانند ولی با این حال حداکثر تلاش خود را انجام می‌دهیم که اصولگرایان اعم از تندرو و معتدل به یکدیگر نزدیک شوند و کار را پیش ببرند.»

به نظر می‌رسد با توجه به اختلاف‌های اساسی که میان این دو گروه است، ائتلاف سیاسی این دو بعید به نظر می‌سد و آنها باید فکری دیگری برای ماندن در قدرت کنند.


اصولگرایان باز هم به احمدی نژاد فکر می کنند؟

راه دیگر پیش روی اصول گرایان برگشت به فردی است که طی چهار سال گذشته برای آنها دردسر فراوانی ایجاد کرده است. اصول گرایان به خوبی می‌دانند که چهره‌های شناخته شده‌ی آنها طرفداران زیادی در جامعه ندارند و به همین خاطر آنها بازهم به احمدی نژاد فکر می‌کنند.

اصول گرایان و احمدی نژاد دو شباهت به یکدیگر دارند، هر دوی آنها می‌خواهند در صحنه سیاسی ایران باقی بمانند و هدف دوم آنها، داشتن یک دشمن مشترک به نام مثلث« روحانی، هاشمی و خاتمی» دارند. همین دو علت باعث می‌شود که هم اصول گرایان و هم احمدی نژاد به همکاری دوباره فکر کنند.

اصول گرایان و احمدی نژاد هرکدام یک ویژگی برجسته دارند که می‌تواند به این ائتلاف رنگ واقعیت ببخشد. بسیاری معتقد هستند که احمدی نژاد به دلیل مشکلات عمده‌ای که در زمان ریاست جمهوریش داشت، نمی‌تواند از سد شورای نگهبان بگذرد نه او و نه لیست منتسب به او توانایی چنین کاری را ندارد. از همین روست که احمدی نژاد می‌تواند با اعتبار اصول گرایان به ویژه آیت‌الله مهدوی کنی، این مشکل اساسی را از پیش روی خود بردارد و با ورود به این لیست شاید بتواند از سد شورای نگهبان بگذرد.

احمدی نژاد یک گزینه رای آور برای اصول گرایان است. او به تنهایی آرای بیشتر از نامزدهای مطرح اصول گرایی دارد و همین باعث می‌شود تا اصول گرایان به احمدی نژاد فکر کنند و چشم خود را بر گذشته پر تنش خود با او ببندند. قطعا برای اصول گرایان کار با احمدی نژاد بسیار شیرین تر از واگذاری مجلس به اصلاح طلبان است.

بررسی سخنان چهره‌های نزدیک به اصول گرایی و احمدی نژاد نشان می‌دهد که هر دوی اینها به ائتلاف سیاسی می‌اندیشند. بیژن نوباوه نماینده مردم تهران و از اعضای جبهه پایداری فاصله گرفتن احمدی ن‍ژاد از اصولگرایان را رد کرده و می گوید:«آقای احمدی ن‍ژاد به هیچ وجه از اصولگرایی فاصله نگرفته است. ایشان همچنان یک اصولگراست .باید پذیرفت عملکرد سیاسی با افکار و اندیشه ها متفاوت است در زمان دولت احمدی ن‍ژاد هم می دیدیم اگر چه با آقای احمدی نژاد ارتباط نزدیکی داشتیم اما نسبت به عملکرد دولت ایشان انتقاد هایی داشتیم .احمدی نژاد اصولگرا بوده و هست .ایشان رفتار بسیار خوبی هم داشتند اما در سلیقه های اجرایی با ما متفاوت بود فقط مساله ای که با اصولگرایان داشتند نیز همین مورد بود لذا بنده به هیچ وجه قبول ندارم که آقای احمدی نژاد از اصولگرایان جداست.»

غلامحسین الهام نیز که اکنون از نزدیکترین افراد به محمود احمدی نژاد است در مورد این ائتلاف سیاسی گفته است :«مسئله مبهم این است که ایا اصول گرایان با احمدی نژاد به میدان می آیند یا بدون احمدی نژاد. اگر ظرفیت اجتماعی احمدی نژاد با اصولگرایی مشترک باشد (با توجه به اقبال عمومی به احمدی نژاد) و نماد حضور احمدی نژاد باشد، تنها جریانی است که می تواند از پس اصلاح طلبان و مشارکتی ها در همه طیف های آن بر بیاید و این ظرفیت بالایی است.»

امیر محبیان یکی از تئورسین‌های جریان راست نیز اعتقاد دارد که:« محمود احمدی نژاد برای انتخابات مجلس برنامه دارد . او معتقد است:«در این که احمدی نژاد در بخش هایی از اصولگرایان نفوذ دارد نباید تردید کرد.او توانسته دردوران قدرت خطوط هواداری را شناسایی و حتی ساماندهی کند.تلاش احمدی نژاد مهندسی شرایط به گونه ای است که ریزش های ناشی از یاس به روحانی به حساب او ریخته شود.احمدی نژاد برای انتخابات مجلس برنامه دارد؛تردید نکنید.»

در این میان خبرهایی نیز شنیده می‌شود که احمدی نژاد در تماس‌های جداگانه با شخصیت‌های اصولگرا، خواهان دیدار با آنها شده است. به نظر می‌رسد احمدی نژاد می‌خواهد در این تماس اصول گرایان را متوجه خطر دولت روحانی کند. هم نشینی محمود احمدی نژاد و آیت‌الله مهدوی کنی در دیدار کارگزارن نظام با مقام معظم رهبری در روز مبعث، این تئوری که اصول گرایان و احمدی نژاد به ائتلاف فکر می‌کنند را تقویت کرد.

سپهر سیاست ایران نیز در تاریخ خود، از این جنس ائتلاف برای شکست یک دشمن واحد بسیار به خود دیده است که نمونه بارز آن، نزدیکی اصلاح طلبان در سال 84 به هاشمی رفسنجانی است. آنها که بعد از دوم خرداد سال 76 به ویژه در جریان انتخابات مجلس ششم، شدیدترین نقدها را نسبت به آیت‌الله داشتند، در انتخابات سال 84، تنها راه رسیدن به سعادت را وحدت به رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام دانستند. ائتلافی که در نهایت با شکست روبرو شد.

تا زمان انتخابات مجلس دهم باید منتظر ماند و دید که احمدی نژاد و اصول گرایان برای بقا در سیاست چه تصمیمی خواهند گرفت، آنها خوب می‌دانند که از دست دادن مجلس دهم، یعنی خداحافظی طولانی مدت این جریان با فضای سیاسی ایران.